Een paar weken geleden maakte ik samen met mijn 5 whippets op een donderdagavond nog een wandeling. Toen is mij het volgende overkomen:
Op de stoep lag een grote kater lekker languit in het avondzonnetje. Mijn honden kregen hem al gauw in het oog, dus ik maakte de lijnen wat korter en ging er met een grote boog om heen. Ik keek nog even achterom en zag dat de kat opstond en met een grote sprong tussen mijn honden dook. Dit resulteerde in een hevig gevecht. Ik riep om hulp, want ik was bang dat de kat doodgebeten zou worden. De eigenaar wist de kat ertussen uit te trekken. Grote druppels bloed vielen op de straat. Een van mijn honden bloedde uit zijn bek, nek en oren. De eigenaar reageerde als volgt: “nou, het valt allemaal wel mee…”.
Schade
Thuis gekomen heb ik de schade bekeken. Twee van mijn honden hadden grote gaten, twee hadden alleen wat halen op de neus en in de nek en nummer vijf, Bright Eyes leek bijna niets te mankeren, ze had alleen enkele heel kleine gaatjes in de huid. Een hondenkennis adviseerde om toch de dierenarts even te bellen. Dat deed ik en deze adviseerde me om de honden preventief een antibioticaspuit te geven. Iedere renhondenliefhebber weet wat dit voor de conditie betekent en met de grote wedstrijden in het vooruitzicht, vond ik dit toch wel een beetje voorbarig. Dus geen antibiotica. De dierenarts adviseerde me om in ieder geval de kleine gaatjes open proberen te houden, want onder de kattennagels kunnen gevaarlijke bacteriën zitten. Als die onder de huid komen en het gaatje sluit zich, kan het vocht dat gevormd wordt niet weg en kan er een gevaarlijke situatie ontstaan. Dat heb ik dus geprobeerd.
Doodziek
Vrijdag en zaterdag ging het heel goed. We hadden Bright Eyes voor de zondag in Den Haag ingeschreven en dachten dat het met een sisser afgelopen was. Zaterdagavond had Bright Eyes echter niet zo veel trek in haar eten. Ik vermoedde toen nog niets. Om een uur of twaalf werd ze doodziek. Ze kreeg hoge koorts en een heel dikke kop. De volgende morgen was de koorts weer gezakt, maar de dierenarts adviseerde me om ieder uur de koorts te meten en wanneer deze weer opliep meteen te komen. Of ze was door de crisis heen, of, bij weer oplopende koorts kon het beteken dat het slecht zou kunnen aflopen. We hebben de honden natuurlijk voor de wedstrijd afgemeld.
Hoge koorts
Zondagavond had Bright Eyes wel weer wat koorts, maar ze at wel weer een beetje. We dachten dat we het ergste gehad hadden. Maandagmiddag werd ze plotseling heel ziek, ze kreeg weer hoge koorts en haar kop werd weer heel dik. We zijn toen met spoed naar de dierenarts gereden. Hij zei dat hij het goed ging aanpakken en heeft me de mogelijkheden die er waren uitgelegd: een injectie met antibiotica, vochtafdrijvers, met eventueel bij niet reageren aan het infuus, of een infuus in de nek. De volgende morgen zou het wat beter moeten gaan. Koorts meten was niet nodig, de hond kon zich ook al wat beter voelen met een temperatuur van + 39 graden. We zijn met een doodzieke hond de avond en nacht doorgekomen. ’s Morgens leek het wat beter te gaan, ze reageerde dus op de antibiotica.
Preventief
Op woensdagmorgen zag ik echter, dat haar kop weer dik werd. Ik ging dus weer naar de dierenarts en ze kreeg opnieuw een injectie. De antibioticakuur moest ik 7 dagen geven en dan maar weer afwachten. We zijn nu inmiddels 2 weken verder en het gaat met Bright Eyes ogenschijnlijk weer goed. Ze is wel een beetje mager geworden, maar dat is bij whippets toch snel te zien. Bij de andere honden vallen nu de korsten eraf, zodat we de littekens kunnen zien. Van de vijf honden is er dus een erg ziek geworden.
We realiseren ons nu, dat wanneer we de honden in eerste instantie meteen preventief antibiotica hadden laten geven ons dit leed, dat verstrekkende gevolgen had kunnen hebben, bespaard was gebleven. Maar ja, dat is wijsheid achteraf. We hebben in ieder geval geleerd, dat wij ons teveel op het rennen gefixeerd hebben en daardoor met onze hond een onnodig groot risico hebben gelopen.